Երևանի հին թաղերը

1 Հին Երևանը բաժանված է եղել երեք հիմնական թաղի, որոնք այլազգիների իշխանության շրջանում անվանափոխվել էին` ստանալով թուրքական կամ պարսկական անուններ. Հին թաղ կամ Շահար, Կոնդ կամ Թափաբաշ և Քարահանք կամ Դամիր-Բուլաղ։
Հին թաղն ամենաընդարձակն էր և ընդգրկում էր քաղաքի հյուսիսարևելյան մասը։ Որպես քաղաքի կենտրոն` այստեղ կառուցվել են առաջին տները և հաստատվել առաջին բնակիչները, դա է պատճառը, որ պարսից իշխանության օրոք, կոչվել է Շահար. այսինքն` քաղաք, բուն քաղաք կամ քաղաքի կենտրոն։
Կոնդ (Թափաբաշ)։ Նշանակում է երկայնաձիգ կամ բոլորակ բլուր։ Տարածվում էր քաղաքի արևմտյան մասում, որի սահմանը Հրազդան գետն էր։ Հյուսիսային սահմանը Կոզեռն բլուրն էր` համանուն գերեզմանատնով։ Կոնդից ներքև ընկած էր Ձորագեղ` Դարաքենդ թաղը, որ գտնվում էր Հրազդան գետի ձախակողմյան նեղ հովտում` զառիթափ լանջին։ Վարչականորեն այն Կոնդի բաղկացուցիչ մասն էր, որը նույնպես ուներ մի քանի ենթաթաղեր՝ Վերին թաղ, Ծիրանի թաղ և այլն։ Կոնդի բնակիչները հիմնականում կաշեգործ-արհեստավորներ էին։ Քարահանք (Դամիր-Բուլաղ) թաղամասն իր անունը ստացել է մոտակա քարահանքից, որտեղից քարը տեղափոխում էին քաղաքի կենտրոն` Շահար։ Քարահանքն ընդգրկում էր Նորքի բլրի ստորոտը` Գետառի ձախափնյակը։ Քաղաքի հիմնական թաղերից բացի` կային ևս մի քանի ծայրամասային թաղեր (գյուղեր)։ Դրանցից էր Շիլաչի թաղը, որտեղ տեղակայված ներկատուն- արհեստանոցների վարպետները օգտագործում էին առավելապես կարմիր գույնի ներկեր, որի համար թաղը կրում էր Շիլաչի անունը։ Նույն տրամաբանությամբ` Հրազդանի ձորի ներկատներում օգտագործում էին առավելապես կապույտ գույնի ներկեր, որի պատճառով թաղը կոչվում էր Բոյախչի, իսկ ներկատները` Բոյախանա։ Հետագայում Երևան քաղաքին միացվել են շրջակա գյուղերը, որոնցից առաջինը Ձորագյուղն էր, որը գտնվում էր Հրազդանի ձախ ափին։ Այս ձորը նախկինում կոչվել է Խնկելոյ ձոր, իսկ պարսից իշխանության օրոք թարգմանաբար անվանվել է Դարա-քյանդ։ Այն բաղկացած էր ինքնուրույն թաղերից կամ կիսաթաղերից` Վերին կամ Քարափի, Ստորին կամ Ձորի և Կարբո թաղերից։ Նորքը (Չոլմաքչի թաղ) գտնվում էր քաղաքի հյուսիսարևելյան կողմում։ Նորք նշանակում է նորատունկ այգի, պարտեզ։ Կա նաև անվան մեկ այլ բացատրություն` կապված Նախիջևանի Նորս գյուղի հետ, որի բնակիչները գաղթելով այստեղ` հիմնել են այդ թաղն ու անվանել ի հիշատակ իրենց նախկին բնակավայրի։ Չոլմաքչի անունը բրուտագործ բառի օտարալեզու թարգմանությունն է և մատնանշում է բնակիչների հիմնական արհեստներից մեկը։ Պարսկական տիրապետության շրջանում քաղաքի կազմում այն ներառված չէր, թեև նրա այգիներն ու հանդերը ձուլվում էին քաղաքապատկան հողերին։ Նորք գյուղը քաղաքին միացել է 1837թ.։ Երևանի պատմության մեջ հիշատակվում են նաև այլ թաղերի (մայլա) անուններ, որոնք կազմել են այս երեք հիմնական ու խոշոր թաղերի ենթաթաղերը։ Օրինակ հայտնի էին` Ծիրանի թաղը, Ջուհարենց թաղը, Խանի թաղը, Հացի թաղը, 1 «Հին ու նոր Երևան», պատմական տեղեկագիր գիրք-ուղեցույց, Երևան քաղաքի պատմության թանգարան, Երևան, Հեղինակային հրատարակություն, 2009։ Խոջենց թաղը, Նոր թաղը (Խանլըղ-բաղ)։ Յուրաքանչյուր թաղ իր անվան ստուգաբանության հետ կապված պատմություն ու հիշողություն ունի։
Ուղտերի ննջարան (Դավա- յաթաղ) Երևանը գտնվում էր առևտրական ճամփաների խաչմերուկում։ Այստեղով էին անցնում բազմատեսակ ապրանքներով բեռնված ուղտերի քարավանները, որոնց համար քաղաքում բազմաթիվ իջևանատներ էին կառուցվել։ Քարավանատերերը գիշերում էին քաղաքի ծայրամասերում, որտեղ ամռանը և՛ զով էր, և՛ մատչելի։ Բնականաբար, թաղի հայերեն և թուրքերեն անվանումները բխում էին տեղաբնակ հայերի և այլազգի ուղտապանների լեզվամտածողությունից։ Երևանի այդ հատվածը գտնվում էր ներկայիս Սարի թաղի և Նար-Դոսի փողոցի մերձակա բարձրադիր տարածքում։
Ղանթար Երևան քաղաքի ամենաաշխույժ թաղն էր, որ գտնվում էր ներկայիս Մանկական զբոսայգու տարածքում։ «Ղանթար» արաբերեն նշանակում է շուկայի մեծ կշեռք։ Այստեղ էին գտնվում Երևանի ամենամեծ կշեռքը` ղանթարը, և ամենափոքր կշեռքը՝ միրզան, որոնք պատկանում էին քաղաքի վարչությանը։ Քաղաքի մեծածախ առևտուրը հենց այդ կշեռքներով էր կատարվում, իսկ կշռելու մենաշնորհը կշեռքի տիրոջն էր պատկանում։ Հետագայում այստեղ շուկա կառուցվեց, որը նույնպես Ղանթար կամ Ղանթարի տակ անուններով էր հայտնի։ Այս թաղի մասին մեր օրերում սոսկ հիշողություն է պահպանվել։
Ցախի մեյդան Գտնվում էր Երևանի բերդի փողոցի լայն մասում, որտեղ կար շենքերով շրջապատված մի հրապարակ։ «Մեյդան» պարսկերեն նշանակում է հրապարակ։ Այդ հրապարակում էին կուտակում վառելափայտը (ցախը), որը կույտերով վաճառվում էր հենց տեղում։
Զառաբխանա Զառաբի Խանը Երևանում գործող հին քարավանատներից ամենահայտնին էր։ Այս իջևանատունը Ղանթարի մոտակայքում էր կառուցված և նախատեսված էր օտար երկրներից ժամանող վաճառականների ու քարավանների համար։ Զառաբի Խանի տարածքում բազմաթիվ խանութներ էին գործում` տարաբնույթ ապրանքներ առաջարկող շուրջ 38 կրպակ, ուր մշտապես աշխույժ առևտուր էին կատարում տարբեր ազգության ներկայացուցիչները։ Դալման Հին Երևանի հայտնի թաղամասերից մեկն էր։ Սովորույթի համաձայն` այդպես էին կոչում Դալմայի ջրանցքի մերձակա տարածքը։ Հրազդան գետի աջ ափին տարածված էին խաղողի ու պտղատու ծառերի այգիները, որ հայտնի էին Դալմայի այգիներ անունով։
Փահլա բազար Գտնվում էր նախկին Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու մոտակայքում, որը ոլորաձև ձգվում էր դեպի հյուսիս։ Տարածքում մի փոքրիկ հրապարակ կար, նկարիչ Տարագրոսի տան մոտերքում (հիմա չկա այդ տունը), ուր առավոտ կանուխ հավաքվում էին վարձու բանվորներն ու գործավարները, որոնց պարսկերեն փահլա` բանվոր էին անվանում։ Հրապարակը նրանց անունով էլ կոչվում էր Փահլա (ֆահլա) բազար։
Կրիվոյ Այս փողոցը սկիզբ էր առնում մերօրյա Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու մոտակայքից` Գետառ գետի ձախ ափի հայկական տների սկզբնամասից։ Այն ձգվում էր հին տների լաբիրինթոսով և կեռմաններով, որի համար էլ կոչվում էր Կրիվոյ (ռուսերեն` ծուռումուռ)։ Փողոցը երկար էր, որին հարող տների բակերը կոչվում էին Կրիվոյ քուչա կամ մայլա։
Չարխ Կոչվում էր նաև Խորհուրդների փողոց անվանմամբ։ Այն սկիզբ էր առնում նախկին քաղաքային բաղնիքի մոտակա հատվածից։ Այդ փողոցի Աբովյանին կից տարածքում բազմաթիվ արհեստանոցներ ու դագաղագործների կրպակներ կային։ Դրանց կողքին գտնվող արհեստանոցում` չարիխի վրա, պատրաստում էին փայտե տարբեր առարկաներ, խաղալիքներ, հիմնակունում` երկաթե ծայր ունեցող հոլեր, որը երեխաները շատ էին սիրում։ Ժողովրդի շրջանում փողոցի այդ հատվածը փայտը մշակող գործիքի անունով էլ կոչվում էր Չարխի։
Բուլվար Բուլվարը երևանցիների համար քաղաքի կենտրոնական զբոսայգին էր։ Բուլվար ֆրանսերենից թարգմանաբար նշանակում է ընդարձակ, երկայնաձիգ ծառուղի։ Բուլվարը եղել է երևանցիների հանգստի գոտին և զբաղեցրել ներկայիս Հանրապետության և Ստ. Շահումյանի հրապարակները միացնող տարածքը։ Այստեղ է գտնվել «Ֆանտազիա» կինոթատրոնը, իսկ հարավային մասում` ռուսական Սբ. Նիկոլայ եկեղեցին։ Բուլվարի աջ և ձախ կողմերը կառքերի կայանատեղիներ էին։
Այգեստան: Երևանցիներից շատերը դեռևս օգտագործում են «Այգեստան» անվանումը, որը քաղաքի հյուսիսարևելյան կողմում տարածված` Գետառի ձախ ափին մինչև Նորքի բլրաշարքի ստորոտներն ընկած թաղն է։ Այստեղ էին տարածվում Երևանի պտղատու և խաղողի ընդարձակ այգիները։ 1940-ական թվականներին թաղն ընդգրկվել է Երևանի կառուցապատման գոտում և կարճ ժամանակաշրջանում` իր նորակառույց շենքերով, դարձել քաղաքի կենտրոնական մասի բաղկացուցիչ մասը։
Կիլիկիա: Թաղամասը գտնվում է Հաղթանակ կամրջից այն կողմ, ուր ձգվում է Ծովակալ Իսակովի պողոտան։ Անվանակոչումը կապվում է պատմական Կիլիկիայի հետ։ Թաղամասի առաջին բնակիչներն են եղել կիլիկիահայերը։ Թաղամասը կարճ ճանապարհով կենտրոնը կապում է Արարատյան և Աջափնյակի բնակելի զանգվածներին։ Այստեղ են գտնվում «Հրազդան» կենտրոնական մարզադաշտը, Երևանի կոնյակի գործարանը, Երևանի կենտրոնական ավտոկայանը, պատմական Դալմայի և Սարդարի բաղի որոշ տարածքներ։
Նորագյուղ Կարմիր բերդ, Նորագեղ, ինչպես նաև Գըզըլ Գալի, Թազաքենդ, Կըզըլ Կալա, Ղըզըլ Զալա, անվանումներով հայտնի Հայաստանի հնագույն բնակավայրերից է։ Նորագյուղն անցյալում գտնվում էր Երևանի խանության Կրխբուլաղի մահալում` Հրազդան գետի աջ ափին։ Հայտնի է բերդով-ամրոցով (վաղ երկաթի դարաշրջան) և խոշոր դամբարանադաշտով (միջին բրոնզի և վաղ երկաթի դարաշրջան)։ 1806թ. այստեղ առաջինը պեղումներ է կատարել Պ. Չարկովսկին, 1903թ.` Մ. Զախարյանը, 1909թ.` Է. Ռեսլերը։ Խորհրդային շրջանում Նորագյուղում պեղումներ են կատարել Բ. Պիոտրովսկին, Ս. Եսայանը և ուրիշներ։ Հայտնաբերված հնագիտական նյութերը` խեցեղեն, մետաղյա զենքեր, պերճանքի առարկաներ, վերաբերում են մ.թ.ա 2-1 հազարամյակներին։
N 1 ռադիոկայանին / радиомашт/ կից ավան Այս ավանը գտնվում է Երևան-Սևան մայրուղու աջ կողմում` մեղմաթեք հարթության վրա, թաղված մրգատու և դեկորատիվ ծառերի մեջ։ Այստեղ տները քարակերտ են, քաղաքատիպ ու հարմարավետ։ Այն 1966թ. ունեցել է 383 բնակիչ, որոնք այստեղ են եկել Սևանի և Հրազդանի ենթաշրջանների գյուղերից։ Ժամանակին այն եղել է Աբովյանի շրջանի վարչատարածքային բաժանման կազմում, որն այժմ պատկանում է Երևան քաղաքի Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանին։
Անաստասավան Հայտնի է Երկրորդ գյուղ անվանմամբ, որ գտնվում է Երևանի Շահումյանի գյուղական շրջանում` քաղաքի հյուսիսային հատվածում։ Անաստասավան է անվանվել ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի 1940թ. հուլիսի 24-ի հրամանագրով` ի պատիվ կուսակցական և պետական գործիչ Անաստաս Միկոյանի։ Այժմ ներառվում է Երևանի Աջափնյակ վարչական շրջանի կազմում։
Սպանդարյան: Հայտնի է նաև Երրորդ գյուղ անվամբ, որը գտնվել է Երևանի հյուսիսարևմտյան մասում։ 1931թ. գյուղն ուներ 145, 1945թ.` 895 բնակիչ։ 1947թ. ապրիլի 10-ին վերանվանվել է Սպանդարյան` ի պատիվ հայ հեղափոխական Սուրեն Սպանդարյանի։ Այսօր ընդգրկված է Աջափնյակ վարչական շրջանի մեջ։
Հաղթանակ: Նախկինում թաղը կրել է Չորրորդ գյուղ անվանումը։ Վերանվանվել է 1947թ.` ի պատիվ Հայրենական մեծ պատերազմում մեր ժողովրդի տարած հաղթանակի։ Մինչև 1965թ. տարածքն ընդգրկված էր Էրեբունի շրջանի կազմում։ 1970թ. Հաղթանակ գյուղն ուներ 3474 բնակիչ։ Գյուղում գործում են 2 միջնակարգ դպրոց, տարեցների և երեխաների տուն-ինտերնատներ, բժշկական կայան։ Հաղթանակ գյուղն այժմ Երևանի տարածքում է` Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի կազմում։
Շահումյան: Կազմավորվել է Նոր Մալաթիա և Նոր Սեբաստիա ավանների միացումից և քաղաքատիպ ավան համարվել 1953թ.։ Այն քաղաքատիպ ավան էր` համանուն գյուղական շրջանի կենտրոնով։ 1959թ. ձուլվել է Երևան քաղաքին, որն այժմ մտնում է Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի կազմի մեջ։
Առաջին մաս, Երրորդ մաս: 1930-ական թթ. Երևանում սկսվում է քիմիական գործարանի շինարարությունը, որի համար նախատեսված տարածքը բաժանվում էր չորս տեղամասերի։ Շինարարական աշխատանքները նախ ընթացել են «Առաջին» մասում, որտեղ կառուցվել է Կաուչուկի գործարանը, և ապա` «Երրորդ» մասում` բնակելի շենքերի կառուցմամբ։ Այստեղից էլ ծագեցին «Առաջին մաս» և «Երրորդ մաս» թաղերի անվանումները, որոնք այսօր Շենգավիթ վարչական շրջանի կազմում են։
Չարբախ: Երևանի նահանգի գյուղերից էր Չարբախը, որը 1938թ. ձուլվել է Երևան քաղաքին` ներառվելով Շահումյանի շրջանի կազմում։ 1939թ. Չարբախ գյուղն ունեցել է 1758 բնակիչ։ Չարբախ անունը տրվել է ի պատիվ Պարսկահայքի Նոր Ջուղա բնակավայրի համանուն թաղից հայրենադարձված բնակիչների, որոնց ջանքերով Երևանում հիմնադրվեց այս թաղամասը։ Համաձայն ժողովրդական մեկ այլ ավանդության` ժամանակին այդտեղ ապրել են աղքատ արհեստավորներ, որոնք աշխատանքից հետո տուն վերադառնալիս տրտնջալով ասել են. «Չար է, չար մեր բախտը», որից էլ առաջացել է թաղի անվանումը։
Ներքին Չարբախ: Երևանից մոտ 5 կմ հարավ, Հրազդան գետի ստորին հոսանքի շրջանում գտնվող գյուղերից էր Ներքին Չարբախը։ 1931թ. միացել է Վերին Չարբախ գյուղին և կազմել Չարբախ գյուղը, որը հետագայում մտել է Երևանի Շենգավիթ, իսկ այսօր` Շենգավիթ վարչական շրջան։
Նոր Արեշ: Մինչև 1960-ական թթ. Երևանի մերձակա բնակավայրերից մեկն էր, որը գյուղի կարգավիճակ ուներ։ Այն իր անունն ստացել է Պատմական Հայաստանի Արեշ գավառից, որն այսօր Ադրբեջանի տարածքում է։ Նուխիից տեղափոխված բազմաթիվ հայ ընտանիքներ, բնակություն հաստատելով այստեղ, ի հիշատակ կորուսված հայրենիքի` գյուղին տվել են Նոր Արեշ անունը։ 1946թ. Նոր Արեշի բնակչության թիվն աճել է` շնորհիվ Սիրիայից, Հունաստանից, Լիբանանից, Ֆրանսիայից և այլ երկրներից ներգաղթած հայերի։ Նոր Արեշ թաղամասում է գտնվում Էրեբունի ամրոցը։ Տարածքի մի հատվածը (Ազատամարտիկների փողոցից մինչև Էրեբունի ամրոց) վերանվանվել է Արգիշտի թաղամաս։
Բութանիա: Թաղամասն ընկած է Երևանի Երկաթուղային կայարանի դիմաց, որի սահմանները հասնում են մինչև Վարդավառի լիճ` Նոր Արեշ։ Բնակիչների մեծ մասը Պատմական Հայաստանի Բութանիա նահանգից գաղթածներ էին, որ մազապուրծ փրկվել էին Եղեռնից, և դեգերումից հետո հայրենադարձվել։ Երևանում նոր թաղամաս հիմնելով` ի հիշատակ կորուսյալ երկրի անվանել են Բութանիա։
Շորաղբյուր (Շորբուլաղ): Գյուղը մատենագիտության մեջ նշվում է նաև Շորաղբյուր, Շորբուլաղ անուններով։ Գտնվում է Երևանի հարավարևելյան մասում։ 1926թ. ունեցել է 226, 1939թ.` 381, 1959թ.` 536 հայ բնակիչ։ 1965 թվականից սկսած մտել է Երևան քաղաքի շրջագծի մեջ և պատկանել էրեբունու վարչատարածքին։ Տարածքն այժմ վերանվանվել է Մուշավան։
Ջրաշեն: Հայտնի է նաև Տոլկ, Տոլք, Վերին Ջրաշեն, Փալանթյոքան անուններով։ 1926թ. ունեցել է 391, 1939թ.` 568, 1970թ.` 864, 1989թ.` 1456 բնակիչ։ Հետագայում ներառվել է Երևան քաղաքի շրջանագծի մեջ։ Այժմ ընդգրկված է Երևանի Էրեբունի վարչական շրջանի կազմում։
Ջրվեժ: Հայաստանի հնագույն բնակավայրերից է, որը հիշատակվում է դեռևս 5-րդ դ. աղբյուրներում։ Այն տարածված է Երևան-Գառնի ավտոճանապարհի երկու կողմում` այգիներով ու բանջարանոցներով պատված հարուստ սարահարթում։ 1831թ. ունեցել է 108, 1897թ.` 492, 1936թ.` 749, 1939թ.` 839, 1970թ.` 2877, 1979թ.` 4228, 1989թ.` 5696 հայ բնակիչ, որոնց նախնիները 1828-29թթ. գաղթել են Պարսկաստանի Խոյ և Սալմաստ գավառներից։

Ներգնա զբոսաշրջության 2019-2022թթ. ստատիստիկան և 2023թ. կանխատեսումը

2022

Այս տարվա առաջին եռամսյակում Հայաստան է այցելել 86․524 զբոսաշրջիկ, ինչը, նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ, պակաս է շուրջ 72%-ով։ Այս մասին են վկայում Պետական վիճակագրական կոմիտեի հրապարակած տվյալները։

2019

Այսպես՝ 2019 թվականի հունվար-մարտին Հայաստան է այցելել 364․489 զբոսաշրջիկ, 2020թ․ նույն ժամանակահատվածում՝ 311․264, իսկ 2021-ին՝ 86․524 զբոսաշջիկ։

2022 թվականի առաջին եռամսյակում Հայաստան այցելած զբոսաշրջիկների քանակը250,798 է, 2021-ի նույն ժամանակահատվածում՝ 87,131, 2019-ին՝ 333,150: 

2021

Զբոսաշրջության ոլորտում 2021 թվականին գրանցված ցուցանիշներով․ ներգնա զբոսաշրջային այցելությունների թիվը 2021 թվականիառաջին կիսամյակում կազմել է 239 000–ից մի փոքր ավելի, ինչը, 2020 թվականի առաջինկիսամյակի համեմատ, պակաս է 22,2 տոկոսով։

2022

Այս տարվա հունվար-մարտին Հայաստան եկած զբոսաշրջիկների 34.9%-ը կամ 30․213-ը եղել են Ռուսաստանի քաղաքացիներ, 30.8%-ը կամ 26․633-ը՝ Հայաստանի քաղաքացիներ, 10.9%-ը կամ 9․394-ը՝ Իրանի, իսկ 10.3%-ը կամ 8․911-ը՝ Վրաստանի քաղաքացիներ։ Նշենք, որ նախորդ տարվա մարտին, կորոնավիրուսով պայմանավորված, երկրում հայտարարվեց արտակարգ դրություն, որի ընթացքում սահմանը հատելու սահմանափակումներ մտցվեցին։ Չնայած այս տարի Հայաստանը բացել է իր սահմանները աշխարհի համար, այնուամենայնիվ, թվերը վկայում են, որ զբոսաշրջության ոլորտն առայժմ չի վերականգնվում։ Ապրիլ և մայիս ամիսների վերաբերյալ առայժմ տվյալներ չկան, սակայն Զբոսաշրջության կոմիտեի հանրային կապերի և թվային մարքեթինգի փորձագետ Գայանե Այվազյանի խոսքով՝ մայիսյան տոներին Հայաստանում զբոսաշրջության ոլորտում աշխուժություն է նկատվում՝ հատկապես ռուսաստանցի զբոսաշրջիկների կողմից: «Մայիսի առաջին տասնօրյակում մենք հաճախ տեսնում էինք ռուս զբոսաշրջային խմբերի, ինչը չէր կարող չոգևորել ոլորտի ներկայացուցիչներին: Կարող եմ ասել, որ նույնիսկ սոցցանցերի ոչ պաշտոնական խմբերում քննարկվում էր ռուսաստանցի զբոսաշրջիկների հետ աշխատող զբոսավարների պահանջարկի հարցը, ինչը ոգևորիչ էր»,- ասաց Գայանե Այվազյանը: Նրա խոսքով՝ այնուամենայնիվ, ոլորտի առողջացման մասին խոսելու համար դեռ վաղ է։ Հայաստանը բացել է իր սահմաններն աշխարհի համար, սակայն բազմաթիվ երկրներ, համավարակով պայմանավորված, շարունակում են փակ մնալ, ինչը խոչընդոտ է զբոսաշրջության համար, և այդ սահմանափակումները դեռ որոշակի մարտահրավերների առջև են կանգնեցնում ոլորտը:

2023

Նշենք որ, ներքին տուրիզմը վերջին երկու տարում բավականին աճել է, քանի որ մարդիկ հնարավորություն չունեին ճամփորդելու և երկրի ներսում էին ճամփորդում: 

Համաշխարհային ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ 2023 թվականից հետո նոր հնարավոր կլինի խոսել զբոսաշրջության լիարժեք վերականգնման մասին։ 

Մեր փաստմանը՝ զբոսաշրջության ոլորտը քովիդի և պատերազմի պատճառով շատ վնասներ կրեց, դրանք փոքր-ինչ հաղթահարվե՞լ են, թե՞ վնասները դեռ շարունակում են մեծ մնալ, այսպիսով վնասները շատ մեծ են, բայց ամեն դեպքում նախանշվում է, կանխատեսվում, որ 2023-ին կարող է զբոսաշրջային բում լինել, զբոսաշրջային մեծ աճ է կանխատեսվում ամբողջ աշխարհում: Այնպես որ, մենք պետք է պատրաստ լինենք, ավելի պատասխանատու, որ այդ հոսքերը ճիշտ օգտագործենք: 

Էկոնոմիկայի նախարարության կանխատեսումների համաձայն՝ ընթացիկ տարումՀայաստան կայցելի 1.2 մլն զբոսաշրջիկ։


Summary report about my individual projects

My projects are very different – from conception to implementation. I came up with plots, wrote a script and, of course, found interesting articles to delve into my projects as a whole. Working on projects has taught me to strictly follow the plan and my knowledge. And of course to talk about my favorite topics. I would like our projects to be presented more often, we have few public speeches in English. And that’s why it was very interesting to conduct such lessons and engage in projects.

The study of works of English literature in English lessons

Teaching English is very closely connected with the study of English culture and literature. Familiarization with the culture of the countries of the studied language undoubtedly occurs through acquaintance with the best examples of classical and modern literature.

Fiction plays an important role in the formation of a human personality. The experience of many generations, basic moral and spiritual values are embedded in fiction. Through reading, students learn the norms of moral behavior and morality. During reading, both cognitive and emotional spheres of personality are involved.

Reading fiction in a foreign language (in particular, in English) allows students to broaden their horizons, learn about various cultural and historical events, increase their active and passive vocabulary, and increase both linguistic and general cultural knowledge. Reading in English contributes to the dialogue of cultures, introduces schoolchildren to the realities inherent in other cultures, other peoples and nationalities.

The use of books for reading when teaching English contributes to the development of intellectual and cognitive abilities. Newly acquired linguistic and socio–cultural knowledge and skills can significantly increase the level of motivation of students and help them feel more confident in using English — regardless of their level of language training.

The novelty of this modified program consists in an integrated approach to learning, which allows you to develop not only reading skills, but also in other types of speech activity. The presence of components such as an audio application, additional tasks, and verification tests will make classes integrated, exciting, and motivating for further, including independent study of English and reading fiction.

Гражданский кодекс

Гражданский кодекс — систематизированный законодательный акт, содержащий расположенные по определённой системе нормы гражданского права. При этом может использоваться как институционная система, так и пандектная система.

Гражданский кодекс регулирует имущественные отношения, а также связанные с имущественными личные неимущественные отношения. Участниками регулируемых гражданским законодательством отношений являются граждане, юридические лица, государство, а также административно-территориальные единицы. К имущественным отношениям, основанным на административном или ином властном подчинении одной стороны другой, в том числе к налоговым и другим бюджетным отношениям, гражданское законодательство не применяется, за исключением случаев, предусмотренных законодательными актами.

Право на жизнь

Право на жизнь — неотъемлемое право каждого человека, охраняемое законом. Его содержание заключается в том, что никто не может быть умышленно лишен жизни. Также право на жизнь налагает на государство обязательство сделать всё для того, чтобы человеческая жизнь оказалась вне опасности и предпринимать эффективное расследование убийств. В России существование права на жизнь признаётся Конституцией Российской Федерации.

Право на жизнь впервые было провозглашено в качестве естественного в Декларации независимости США от 4 июля 1776 года, но этого права нет ни в Конституции США, принятой в 1787 году, ни в конституциях других государств, принимавшихся вплоть до середины XX века.

Лишь после Второй мировой войны, в 1948 году, Генеральная Ассамблея ООН приняла Всеобщую декларацию прав человека, статья 3 которой гласит: «Каждый человек имеет право на жизнь, на свободу и на личную неприкосновенность».

Несколько позже, в 1950 году, в рамках Совета Европы была заключена Конвенция о защите прав человека и основных свобод, подписанная Россией в 1998 году и ставшая частью её правовой системы.

Многосторонние акты о правах человека, касающиеся права на жизнь, принимались и в других частях света. Такова, например, принятая в 1969 году Межамериканская конвенция о правах человека.

Ещё одним важным документом стал заключённый в 1966 году в рамках ООН Международный пакт о гражданских и политических правах. Статья 6 этого документа провозглашает право на жизнь неотъемлемым правом каждого человека, охраняемым законом. СССР подписал этот Пакт в 1968 году, ратифицировал в 1973 году, присоединившись к Факультативному протоколу к этому Пакту лишь в июле 1991 года.

СДЕЛКИ

Сделки – это действия физических и юридических лиц, направленные на возникновение, изменение или прекращение гражданских прав и обязанностей. Характерными чертами сделки являются:

  1. Сделка признается юридическим фактом
  2. Сделка всегда является юридическим действием
  3. Сделка является добровольным актом
  4. Сделка направлена ​​на установление гражданских правоотношений между субъектами
  5. При изменении или прекращении сделка порождает права и обязанности только у совершивших ее лиц, иногда у третьего лица.

Одно очень важно для понимания сути транзакций. Сделка носит интеллектуальный характер. Мы можем согласиться с тем, что сделка есть, а можем согласиться с тем, что ее не существует. Именно это отличает сделку, например, от реальных действий.

Односторонние и многосторонние сделки

Односторонней считается сделка, для осуществления которой достаточно воли одной стороны. Такая сделка, как правило, создает права и обязанности только для стороны, выразившей такую ​​волю.

Права и обязанности возникают у третьих лиц только в случаях, предусмотренных законом или с согласия последних. Многогранной является сделка, для осуществления которой требуется согласие двух и более лиц, иначе говоря, договор.